توسعه استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر برای تولید انرژی الکتریکی در کشور ما بسیار مفید است زیرا در صورت الزام به رعایت مقررات زیست محیطی از عملکرد جهانی عقب نخواهد بود و از طرفی نیز قدرت صادرات گازطبیعی یا مصرف داخلی به منظور توسعه صنایع پتروشیمی و ایجاد ارزش افزوده را به همراه خواهد داشت.
بر اساس نقشه راه ارائه شده توسط آژانس بین المللی انرژی، در حالی که امروزه سهم انرژیهای تجدیدپذیر در تامین انرژی الکتریکی دنیا حدود ٢٠ درصد است، پیش بینیها نشان می دهند تا سال ٢٠٥٠ براساس سناریوهای مختلف زیست محیطی مربوط به گرم شدن کره زمین، این سهم به ٧٩-٢٧ درصد بالغ می شود.
رویکرد نسبت به این مسئله، به تصمیم گیریهای مراجع بین المللی در جامعه جهانی که کشورمان نیز عضو این جوامع است، بستگی دارد و باید دید در اجلاس جهانی آب و هوا که از دیروز (دوشنبه یکم دسامبر ٢٠١٥) در پاریس آغاز شده، در این باره چه تصمیماتی اتخاذ خواهد شد؛ البته تاثیرگذاری فعال کشورمان در این تصمیمات مورد انتظار جدی است. در صورتی که رویکرد غیرسختگیرانه اتخاذ شود و سناریو افزایش ٦ درجه ای دمای کره زمین در مقیاس سانتیگراد مورد عمل قرار گیرد؛ سهم انرژیهای تجدیدپذیر ٢٧ درصد خواهد بود که در این میان گازطبیعی، زغالسنگ و برق _آبی و هسته ای جزو عمده منابع تامین کننده انرژی الکتریکی در دنیا خواهند بود و در صورت اتخاذ رویکردهای سختگیرانه و اجرای سناریو افزایش ٢ درجه ای دمای کره زمین در مقیاس سانتیگراد، سهم انرژیهای تجدیدپذیر به ٦٥ درصد ارتقا پیدا می کند و در میان منابع تامین انرژی الکتریکی، سهم زغالسنگ باید به شدت کاهش یافته و سهم انرژی هسته ای، باد و خورشید در تامین انرژی الکتریکی دنیا به شکل فزاینده ای افزایش پیدا خواهد کرد.
توسعه استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر به منظور تولید انرژی الکتریکی در کشور ما در هر صورت مفید است زیرا در صورت الزام به رعایت مقررات زیست محیطی از عملکرد جهانی عقب نخواهد بود و از طرفی نیز قدرت صادرات گازطبیعی یا مصرف داخل به منظور توسعه صنایع پتروشیمی و ایجاد ارزش افزوده را به همراه خواهد داشت.
در میان انرژیهای تجدیدپذیر، با توجه به موقعیت جغرافیایی کشورمان و قرارگیری در کمربند خورشیدی کره زمین، امکان استفاده از انرژی خورشیدی به منظور تامین انرژی الکتریکی مصرفی در کشور به طور کامل فراهم است. در این شرائط باید به نحوه سیاستگذاری در استفاده از انرژی خورشیدی برای تولید انرژی الکتریکی نگاهی رو به جلو داشت و پیشرفتهای تکنولوژیک و تغییر در هزینه بکارگیری این نوع سیستمها را در تصمیم سازی و تصمیم گیری مد نظر داشت.
از جمله قوانین بالادستی می توان به مواد ١٣٣ و ١٣٨ برنامه پنجم توسعه و مواد ٦١ و ٦٢ قانون اصلاح الگوی مصرف اشاره کرد که به توسعه انرژیهای تجدیدپذیر توجه خاص کرده اند تا بتوان هدف کمی تولید ١٠ درصد از ظرفیت شبکه تولید برق را از منابع تجدیدپذیر تا ١٤٠٤ محقق کرد.
دو سیستم فتوولتاییک (PV) و حرارتی خورشیدی (Solar Thermal) به منظور تولید انرژی الکتریکی از خورشید مطرح است. در نقشه راه جدید ارائه شده از طرف آژانس بین المللی انرژی، سال ٢٠٥٠ بیش از ٢٥ درصد انرژی الکتریکی مصرفی کل دنیا از این دو نوع تکنولوژی تامین خواهد شد؛ به طوری که سهم فتوولتاییک بیش از ١٥ درصد و سهم حرارتی خورشیدی حدود ١٠ درصد خواهد بود. این در حالی است که در حال حاضر سهم انرژی الکتریکی استحصالی از سیستمهای حرارتی خورشیدی بسیار ناچیز است و این تغییر رویکرد نشانگر توجه و رویکرد به سمت توسعه سیستمهای Solar Thermal در کنار سیستمهای فتوولتاییک است.
طبق پیش بینیهای ارائه شده در خصوص منطقه خاورمیانه- بسیار فراتر از سهم مناطق دیگر دنیا- سهم این دو تکنولوژی در تامین برق کشورهای این منطقه در مجموع حدود ٥٨ درصد (٤٠ درصد ST و ١٨ درصدPV) است که برتری توسعه سیستمهای حرارتی خورشیدی نسبت به سیستمهای فتوولتاییک را نشان می دهد. البته با وجود ذخایر عظیم هیدروکربوری، ارائه استراتژی توسعه نیروگاههای خورشیدی در خاورمیانه قابل توجه و نیاز به بررسی بیشتر دارد. یک فرضیه مطرح می تواند افزایش مالیات کربن باشد که اگر به شکل الزام آور در دنیا اجرا شود؛ منطقه خاورمیانه با توجه به پتاسیل بیشتر به منظور کاهش انتشار کربن و دارا بودن شدت تابش خورشید بالا، همچنین هزینه بر بودن ارتقای راندمان سیستمهای نیروگاهی موجود، به منظور کاهش تولید کربن، به این نوع سیستمها اقبال بیشتری نشان خواهد داد. از طرفی مطابق جدول ذیل کاهش هزینه های تولید برق در قالب سیستمهای خورشیدی در دهه های آینده نیز خود از عوامل مهم و تاثیرگذار در رویکرد به توسعه سیستمهای خورشیدی تولید برق است.
به نقل از شرکت بهینه سازی مصرف سوخت