صادرات نفت ایران به بازار اروپا پس از اجرای برجام بیش از ۳۰۰ درصد افزایش یافت و در ماه مه به حدود یک میلیون بشکه در روز رسید.
هیچکس بهمن ماه سال ۱۳۹۰ را فراموش نمی‌کند، سالی که ایران تحریم شد و قرار بود بر اساس این تحریم، صادرات نفت خام ایران به تدریج کاهش یابد تا به شرایط نفت در برابر غذا برسیم. توافق ژنو در آذرماه ۱۳۹۲ میان ایران و ۶ قدرت بزرگ جهان بر سر برنامه هسته ای اما این روند را متوقف کرد.
ماه‌های پایانی سال ۹۴ و پس از توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) روندی افزایشی تولید و صادرات نفت ایران آغاز شد، ابتدا ۵۰۰ هزار بشکه و پس از آن یک میلیون بشکه صادرات نفت و میعانات گازی ایران افزایش یافت. در برخی ماه‌های سال این مقدار بیشتر و برخی ماه‌ها کمتر بود، بعضی از کشورهای دریافت کننده نفت بیشتری از ایران بودند و بعضی دیگر کمتر. اما آنچه ادامه دارد روند ثابت صادرات نفت ایران است.
یکی از اهداف وزارت نفت پس از اجرای برجام در بخش صادرات نفت، تنوع بازارهای صادراتی و احیای بازارهای اروپایی نفت ایران بود که توانست به این هدف دست یابد. میزان صادران نفت ایران به بازار اروپا بعد از اجرای برجام، ۳۰۰ درصد افزایش پیدا کرده و در ماه مه به نزدیک یک میلیون بشکه در روز رسید.
صادرات نفت ایران به بازار آسیا و چهار کشور اصلی کره جنوبی، ژاپن، هند و چین که در دوران تحریم نیز خریدار نفت ایران بودند پس از اجرای برجام ۴۰ درصد افزایش یافت و کشورهای آسیایی مقصد یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه از محمولههای نفت خام ایران در ماه مه بودند. صادرات نفت ایران در برخی ماه‌های سال به یک میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه در روز میرسد.
هند یکی از بزرگترین مشتریان نفت ایران است که با وجود برخی از مشکلات پیش آمده در ماه مه نزدیک ۵۰۰ هزار بشکه از ایران نفت خریداری کرد و پیش بینی می شود سوء تفاهمهای پیش آمده درباره توسعه میدان گازی فرزاد بی بهزودی میان ۲ کشور در یک فضای تجاری برطرف شود.
با افزایش تولید و صادرات نفت، ایران توانست به جایگاه واقعی خود در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) دست یابد و در جایگاه تصمیم سازان اصلی این سازمان قرار گیرد.